BÜTÜN ÖPÜŞLERİN KANIYOR DUDAĞIMDA
 Birbirimizi suçladık bir gün
affetmek için kendimizi ,
gece usulca gelip sildi ağzımızdan sızan sözcükleri.
asl olan sözcüklerdi elbet, gerisi gevezelik
sustum duysun diye sesimi
O ise sözcüklerini bende biledi .
yetmezdi sanki bunca zaman kanadığım,sözcüklere kadar yolum vardı demek...
ve yaktım hoşça kal sözcüğündeki bütün harfleri.
anlatmak uzun sürer,
kim bilir kaç yıl sürer daha
ben o gün kendime baktım aynada,
aşk yüzümde tek kat boya.
onunla birlikte cumartesiler, pazarlar
sokaklar yitti.
bense günlerdir yerini yadırgayan bir sözcük gibi
şu kahreden yalnızlığa bir kurşun sıksam
iyi gelecekti sanki.
susmak incitiyor sözcükleri,
telefonlar kapanıyor sessizce
ve ben yokluğunu öpüyorum yastığımda.
kırgın bir karanlık tutuyor ellerimden
bu gece sözcüklere ilişemem artık
sessizce ağlamak geliyor elimden.
resmine bakıyorum
kaçırıyor gözlerini gözlerimden.
ve yaralı bir gece vakti
tükürüp kurtuluyor hayat
yüzümü usulca yağmura dönüp
özenle siliyorum nefretinden
bütün öpüşlerin kanıyor dudağımda...